ویفر کنوپرز با کرم شیری و شکلات فندقی 24 عددی

سکویت های شیرین موجود در جهان است که در طعم ها و اشکال متفاوت تولید می شود. مصرف این خوراکی به سال های گذشته بر می گردد. بافت این خوراکی ترد، شیرین، بسیار نازک و خشک است که اغلب برای تزئین بستنی استفاده می شود. ویفرها را برخی از افراد به عنوان میان وعده با چای یا شیر نیز مصرف می کنند.

این خوراکی ها از نظر شکل و تولید،  ویفر یکی از بیسکویت هایی است که معمولا والدین بیشتر برای فرزندان خود می خرند، زیرا خوردن آن راحت تر است. برخی معتقدند که ویفر نسبت به سایر بیسکویت ها ارجحیت دارد و سالم تر است

تاریخچه ویفر

منشا این بیسکوییت به قرن نهم در اروپای غربی برمی گردد. در دهه ۱۸۹۰، جوزف منر(joseph manner) اولین ویفر پر از کرم فندقی را تولید کرد. اگر یک میان وعده شیرین وجود داشته باشد که همه، از پیر و جوان آن را دوست دارند، ویفر است. در واقع، چاپ ویفر شبکه متراکم از لانه های زنبور را به تصویر می کشد.

مواد تشکیل دهنده ویفر

برای تهیه این خوراکی باید مواد زیادی را با یکدیگر ترکیب کرد. مواد تشکیل دهنده یک ویفر معمولی عبارتند از:

آرد

آرد گندم تقریبا از هر منبعی برای تولید این خوراکی قابل استفاده است، اگرچه ترجیح داده می شود از آردهایی که دارای ​​۸-۱۰٪ پروتئین هستند، استفاده شود. از طرف دیگر، ویفرهایی که برای اهداف بسیار خاص یا توسط یک فرآیند خاص تولید می شوند، ممکن است به مشخصات خاصی نیاز داشته باشند.

آردهای ضعیف معمولا ویفرهای شکننده با بافت ضعیف تولید می کنند. آردهای قوی، مانند آردهایی که برای نان استفاده می شود، ویفرهای با بافت محکم تولید می کنند. آرد قابل قبول همچنین دارای خواص جذب آب خوب، برای ایجاد بازدهی بالا و خمیر چسبناک است.

امروزه با استفاده از دستورالعمل های مختلف و همچنین تجهیزات جدید، می توان ویفرهای قابل قبولی را با آردهای مختلف درست کرد. برای استفاده از آردهای ضعیف، فقط لازم است که محتوای آب خمیر را تنظیم کنیم تا نتایج بافتی قابل مقایسه برای انواع این خوراکی ها تهیه کنیم. البته تنظیم آب بر میزان مواد جامد خمیر و در نتیجه وزن ویفر پخته شده تأثیر می گذارد. هرچه میزان آب خمیر بیشتر باشد (مواد جامد کمتر) وزن این خوراکی سبک تر است و بالعکس.

مشاهده محصولات مشابه

مشاوره در واتساپ