تاریخچه ویفر

منشا این بیسکوییت به قرن نهم در اروپای غربی برمی گردد. در دهه ۱۸۹۰، جوزف منر(joseph manner) اولین ویفر پر از کرم فندقی را تولید کرد. اگر یک میان وعده شیرین وجود داشته باشد که همه، از پیر و جوان آن را دوست دارند، ویفر است. این خوراکی یک بیسکویت ترد است که از دو یا چند لایه تشکیل شده و به طور سنتی با خامه فندق پر می شود.

ویفر از واژه waba می آید، اصطلاحی که برای نشان دادن لانه زنبوری یا کندو استفاده می شود. در واقع، چاپ ویفر شبکه متراکم از لانه های زنبور را به تصویر می کشد.

مواد تشکیل دهنده ویفر

برای تهیه این خوراکی باید مواد زیادی را با یکدیگر ترکیب کرد. مواد تشکیل دهنده یک ویفر معمولی عبارتند از:

آرد

از طرف دیگر، ویفرهایی که برای اهداف بسیار خاص یا توسط یک فرآیند خاص تولید می شوند، ممکن است به مشخصات خاصی نیاز داشته باشند.

آردهای ضعیف معمولا ویفرهای شکننده با بافت ضعیف تولید می کنند. آردهای قوی، مانند آردهایی که برای نان استفاده می شود، ویفرهای با بافت محکم تولید می کنند. آرد قابل قبول همچنین دارای خواص جذب آب خوب، برای ایجاد بازدهی بالا و خمیر چسبناک است.

امروزه با استفاده از دستورالعمل های مختلف و همچنین تجهیزات جدید، می توان ویفرهای قابل قبولی را با آردهای مختلف درست کرد. برای استفاده از آردهای ضعیف، فقط لازم است که محتوای آب خمیر را تنظیم کنیم تا نتایج بافتی قابل مقایسه برای انواع این خوراکی ها تهیه کنیم. ا. هرچه میزان آب خمیر بیشتر باشد (مواد جامد کمتر) وزن این خوراکی سبک تر است و بالعکس.

برخی از کارخانه ها حدود ۵-۱۰ درصد آرد را با نشاسته ذرت جایگزین می کنند. این عمل قدرت پروتئین یا گلوتن را کاهش می دهد اما کیفیت آن را کاهش نمی دهد. امروزه در صنایع غذایی آرد با اندازه ذرات کوچک برای تولید ویفرهای سبک ترجیح داده شد.