ست خمیر دندان و مسواک سنسوداین

خمیردندان سنسوداین ماده‌ای ضدعفونی‌کننده است که به شکل خمیر و بیشتر در بسته‌هایی استوانه‌ای شکل قرار داده شده‌است. با فشردن آن، مادهٔ خمیردندان خارج می‌شود که با کمک مسواک برای پاک کردن دندان، بین دندان‌ها و دهان به کار می‌رود.

تاریخچه سنسوداین

بیش از ۵۰۰۰ سال قبل از میلاد مسیح مصریان باستان پودرهای پاک‌کننده دندانی شامل خاکستر، پودر پوسته تخم مرغ، میخک و دیگر ترکیبات مفید را به عنوان یک پاک‌کننده مؤثر به کار می‌بردند. بعدها یونانیان و رومیان روش‌های تهیه مصریان را با افزودن مواد ساینده مانند پودر سم چارپایان و صدف بهبود بخشیدند.

در قرن نهم هجری، نوازنده و طراح مد عراقی، زریاب (ابولحسن علی‌ابن نافع) نوعی خمیردندان اختراع کرد که در اسپانیای اسلامی آن روزگار به محبوبیت فراوانی دست یافت. مواد تشکیل دهنده این خمیردندان ناشناخته بود اما طعم خوبی داشته‌است.

مشخص نیست که این خمیردندان‌های اولیه با چه وسیله‌ای استفاده می‌شده‌است اما مواردی چون پارچه و همچنین شاخهٔ درخت مسواک و چریش از محتمل‌ترین موارد است. با این حال تا پیش از قرن نوزدهم میلادی استفاده از خمیردندان عمومی نشده بود.^[۵]

پودر دندان 

در قرن ۱۹ میلادی، پودرهای دندانی در انگلیس مورد استفاده عمومی قرار گرفت. بیشتر این پودرها خانگی و شامل پودر گچ، آجر یا نمک بود. یک دانشنامه خانگی در سال ۱۸۶۶ زغال چوب را توصیه کرد و هشدار داد که بسیاری از پودرهای دندانی که به صورت تجاری به بازار عرضه شدهاند آسیب بیشتری نسبت به فواید آن دارند.

خمیردندان‌های سنسوداین

تا قرن ۱۹ میلادی خمیر ساخته شده از هیدروژن پراکسید و جوش شیرین برای استفاده با مسواک توصیه می‌شد. خمیردندان‌های پیش-مخلوط برای اولین بار در قرن نوزدهم به بازار عرضه شد، اما تا جنگ اول جهانی به محبوبیت پودرهای دندانی رایج دست پیدا نکردند.

در این سال‌ها میلر و جنکینز، خمیردندانی با نام کولینوس ساختند. این محصول اولین خمیردندان ساخته شده حاوی مواد ضدعفونی کننده بود.^[۶] وجه تسمیه این نام، عبارت یونانی کولیو نوسوس به معنای پیشگیری از بیماری بود. این خمیردندان در آغاز تولید موفقیت چندانی کسب نکرد. ۱۷ سال پس از توسعه اولیه و انجام آزمون‌های کلینیکی بسیار، جنکینز بازنشسته شد و تولید و توزیع این محصول را به پسرش واگذار کرد.

او اولین خمیردندان تیوبی را در ۱۳ آوریل ۱۹۰۸ به بازار مصرف عرضه نمود. در طی سال‌ها این شرکت در آمریکای شمالی، آمریکای لاتین، اروپا و خاور دور گسترش یافت. در سال ۱۹۳۷ کولینوس در ۲۲ کشور تولید و در بیش از ۸۸ کشور فروخته می‌شد. در سال ۱۹۹۵ شرکت کولگیت پالمولیو کمپانی عرضه‌کننده کولینوس را به قیمت یک میلیارد دلار خریداری کرد.^[۷]

• اولین خمیردندان با کارآزمایی بالینی در سال ۱۹۵۵ با برند کرست به بازار عرضه شد. در سال ۱۹۶۰ انجمن دندان‌پزشکان آمریکا عملکرد ضد پوسیدگی این محصول را تأیید نمود. در سال ۱۹۸۰ شرکت ژاپنی سانگی اولین خمیردندان حاوی نانو آپاتیت که دارای قابلیت معدنی کردن دوباره دندان بود را معرفی کرد. عنصر اصلی این فراورده ماده هیدروکسی آپاتیت بود که جز اصلی تشکیل دهنده مینای دندان است.

شرکت مذکور نانو هیدروکسی آپاتیت را به عنوان یک عامل ضد پوسیدگی و احیای بافت از دست رفته مینا به کار گرفت. پس از سال‌ها تحقیق و مطالعه سرانجام در سال ۱۹۹۳ وزارت بهداشت ژاپن این محصول را به عنوان یک فراوردهٔ مؤثر بر رفع و پیشگیری از پوسیدگی دندان شناخت.^[۸]

فلوراید

فلوراید اولین بار در سال ۱۸۹۰ میلادی به خمیردندان‌ها افزوده شد. آلبرت دنینگر خمیردندان تاناگارا حاوی کلسیم فلوراید را اختراع کرد. این محصول توسط شرکت تولنر از شهر برمن آلمان تولید و توزیع می‌شد.^[۹] اختراع مشابهی توسط روی کراس از کانزاس آمریکا در سال ۱۹۳۷ به تأیید انجمن دندان‌پزشکان آمریکا رسید.

خمیردندان‌های حاوی فلوراید در دهه ۵۰ قرن نوزده میلادی توسط انجمن دندان‌پزشکان آمریکا صحه‌گذاری شد. در این راه شرکت پراکتر و گیمبل آغازگر تحقیقات گسترده به منظور بررسی اثربخشی فلوراید در خمیردندان بود.

خمیر دندان‌های حاوی فلوراید در صورت بلعیدن به میزان زیاد می‌تواند به شدت مسموم‌کننده باشد^[۱۰][۱۱] هر چند، موارد بسیار نادر است و تحت تأثیر میزان استفاده و وزن شخص، شرایط کاملاً متفاوت است. یکی از مباحث عمده در این زمینه، موضوع فلوئوروزیس دندانی به ویژه برای کودکان است. حالت تهوع نیز ممکن است در برخی